Η ομάδα μαθητών και εκπαιδευτικών του 1ου Εσπερινού Γυμνασίου Πατρών παρουσίασε την Παρασκευή, 27/01/2023, μία εκδήλωση στη μνήμη του Ολοκαυτώματος.
Οι μαθητές της ομάδας, έχοντας εξοικειωθεί με έντυπο εκπαιδευτικό υλικό με τίτλο "Σοά: πώς είναι ανθρωπίνως δυνατόν;" (από το Μουσείο Ολοκαυτώματος Yad Vashem), το παρουσίασαν σε μαθητές, εκπαιδευτικούς και καλεσμένους.
Οι υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί του προγράμματος παρουσίασαν φωτογραφικό υλικό και υλικό επιμόρφωσης από το Μουσείο Yad Vashem στην Ιερουσαλήμ και έκθεση βιβλίου για το Ολοκαύτωμα. Τη σχετική επιμόρφωση πραγματοποίησαν οι δύο υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί, τον Ιούλιο του 2022, στο Yad Vashem.
Στη συνέχεια οι μαθητές του προγράμματος διάβασαν αποσπάσματα (τεκμηριωτική λογοτεχνία) από βιβλία ανταποκριτών/επιζώντων. Ακούστηκαν τα εξής:
1. Το Ημερολόγιο της Rutka - Η συγκλονιστική μαρτυρία της Πολωνέζας Άννας Φρανκ (Αλέξανδρος, Γ τάξη)
2. Η Κόλαση της Τρεμπλίνκα, του Βασίλι Γκρόσμαν (Αντριάνα, Α τάξη)
3. Συνέντευξη της Εσθήρ Κοέν, ελληνίδας Εβραίας από τα Γιάννενα, με τίτλο "Με ένα μεγάλο ΄Γιατί;' θα φύγω" στο περιοδικό Κ της Καθημερινής (Εύα, Α τάξη)
4. Κι Εσύ Δεν Ξαναγύρισες, της Λοριντάν-Ιβενς Μαρσελίν (Μαρία, Γ τάξη)
5. Η Νύχτα, του Έλι Βιζέλ (Χριστίνα, Β τάξη)
Στο δεύτερο μισό της εκδήλωσης προβλήθηκε η ταινία, αντλημένη από το Μουσείο Ολοκαυτώματος Yad Vashem, "Ας Είναι η Μνήμη σου Αγάπη", με πρωταγωνιστή τον επιζήσαντα του Άουσβιτς Οβαδία Μπαρούχ από τη Θεσσαλονίκη.
Για να διατηρηθεί ο διάλογος μεταξύ επιζώντων και νεότερων γενεών και στο μέλλον, το ίδρυμα Shoah του Πανεπιστημίου της Southern California έχει δημιουργήσει ολογράμματα αληθινών ανθρώπων που αλληλεπιδρούν με επισκέπτες της ιστοσελίδας και απαντούν σε ερωτήσεις. Στο τέλος της εκδήλωσης, είχαμε μία τέτοια επικοινωνία με τον Pinchas Gutter, επιζώντα τριών στρατοπέδων.
Το πολιτιστικό πρόγραμμα του σχολείου με θέμα "Ολοκαύτωμα: Μνήμη και Δημιουργική Γραφή" θα ολοκληρωθεί με τη συγγραφή, εκ μέρους των μαθητών, εναλλακτικών σεναρίων ζωής για αυτούς που χάθηκαν.
Αν η Εσθήρ είχε γυρίσει όλη την Ευρώπη με το τρένο, και τις αδερφές της, σε καιρό ειρήνης, και δεν έφτανε στο Άουσβιτς. Αν η Ρούτκα δεν είχε πεθάνει τόσο μικρή, αλλά ήταν σήμερα διάσημη καλλιτέχνης στη Βαρσοβία. Αν ο Έλι και ο πατέρας του μεγάλωναν μαζί στα χρόνια, στη δουλειά, ως εξαιρετικοί μηχανικοί. Αν η Μαρσελίν δεν είχε στερηθεί τη δυνατότητα να κάνει παιδιά και να δει την κοιλιά της να φουσκώνει από αγάπη και όχι πείνα. Και άλλα πολλά πρόσωπα, και άλλες πολλές ιστορίες.
Η διατήρηση του ονοματεπώνυμου κάθε θύματος και η έμφαση στην ιστορία του είναι και επιθυμία των ανθρώπων του Yad Vashem, και έτσι πρέπει να διδάξουμε το Ολοκαύτωμα. Τους ευχαριστούμε, με ευγνωμοσύνη που τα λόγια δεν μπορούν να εκφράσουν, για όλο το υλικό της επιμόρφωσης.
